|
Temime |
Nazar boncuğu, nazarlık. |
|
Mefharet |
Övünç, övünme, kıvanç |
|
Ahbarî |
Haber veren, rivayet eden. |
|
Nâferiz |
1. Göbek düşüren. 2. Koku... |
|
Nergis |
Çiçekleri ayrı ayrı ya da bir... |
|
Yağızbay |
Esmer kimse. |
|
Çelebi |
Efendi, görgülü, terbiyeli |
|
Güherpare |
Cevher parçası. |
|
Vafit |
Elçi, temsilci |
|
Oyanalp |
Oğan alp. Güçlü yiğit. |
|
Batıboy |
Türklerin göç sonucu batıya... |
|
Güzey |
1. Gölgede kalan, az güneş... |
|
Erte |
1. Gelecek şafak, şafak sökme... |
|
İcâbi |
(bkz. İcab). |
|
Belhi |
Belh şehrine mensup (... |
|
Beytöre |
Baş adet, adetleri yerine... |
|
Erdönmez |
Sözünden dönmeyen, doğru... |
|
Ozaner |
Ozan er. |
|
Meknune |
(bkz. Meknun). |
|
Kayı |
1. Yağmur, sağanak, bora. 2.... |
|
Umuralp |
Görgülü, bilgili, yiğit. |
|
Deryace |
1. Küçük deniz. 2. Göl. |
|
Erdemalp |
Erdemli yiğit. |
|
Müberrah |
Aklanmış, temize çıkarılmış |
|
Vezir |
Osmanlı devletinde, askeri ve... |
