|
Özlü |
1. Özü benliği olan. 2. İçten... |
|
Rağıb |
Arzulu, isteyen, rağbet eden... |
|
Üngörmüş |
Ün görmüş. |
|
Baygüç |
Zengin ve güçlü kimse. |
|
Tankoç |
Tan koç. |
|
Ulum |
Ululuk, haşmet, büyük... |
|
Vemiz |
Bulut arasından görünen ışık. |
|
Nâyab |
Bulunmaz. Benzeri olmaz Erkek... |
|
Maşuka |
(bkz. Maşuk). |
|
Tayf |
1. Görüntü. 2. Bileşik bir... |
|
Şinas |
Anlayan, tanıyan, bilen. |
|
Özgüneş |
Güneş gibi parlak ve kapsamlı... |
|
Nasib |
Pay hisse. Birinin elde... |
|
Türköz |
Özü, aslı Türk olan. |
|
İlbeyi |
Eski Türkler'de ve... |
|
Müstecab |
İsticabe edilmiş, kabul... |
|
Erandaç |
(bkz. Eraltay). |
|
Tokuz |
1. Dokuz. 2. Kalın ve sık... |
|
Yalavac |
Peygamber, elçi. |
|
Cehm |
Cehm b. Safvan: İslam... |
|
Bayrı |
Çok eski zamanlarda var olmuş... |
|
Yolaç |
Yol gösteren, kılavuz. |
|
Hazrec |
1. Bir Arap kabilesinin ismi... |
|
Refih |
(bkz. Refhan). |
|
Velud |
Doğurgan, çok doğuran. |
