|
Oğurata |
Uğurlu ata. |
|
Mürid |
1. İdare eden, emreden... |
|
Toktamış |
Bir yerde yerleşik oturan |
|
Nemrud |
Babil'in kurucusu olduğu... |
|
Vergi |
Bir kimsenin doğuştan sahip... |
|
Tezehhür |
Çiçeklenme. |
|
Keyyise |
(bkz. Keyyis). |
|
Sünnet |
1. İyi ahlak, iyi tabiat. 2.... |
|
Vakıa |
(bkz. Vaki). |
|
Nurtane |
Nurlu, biricik insan. |
|
Şecia |
(bkz. Şeci). |
|
Sânevi |
İkinci. |
|
Onuker |
Onuk er. Sevilen, sevgili... |
|
Nurmelek |
(bkz. Melek). |
|
Özdoğal |
Öz doğal. |
|
Üstünbay |
1. Üstün bay. 2. Seçkin,... |
|
Tecmil |
Süs, tezyin. |
|
Uçbeyi |
Selçuklu ve Osmanlılar'da... |
|
Hami |
Koruyan, arka çıkan, koruyucu |
|
Kıyas |
1. Bir şeyi başka şeye... |
|
Tokuzer |
Dokuz er. Dayanışmacı, tutkun... |
|
Suzi |
1. Yanma, tutuşma ile ilgili... |
|
Eripek |
Yumuşak, uysal erkek. |
|
Kadı |
1. Hüküm, karar, hakimlik. 2... |
|
Ulu |
1. Erdemleri bakımından çok... |
